Культура

Це перше видання Покуття Оскара Кольберґа українською мовою, частини хрестоматійного багатотомника Народ. Його звичаї, спосіб життя, мова, перекази, прислів’я, обряди, чари, набутки, пісні, музика і танці. Українське видання доробку польського дослідника починається з огляду надзвичайно багатого і відносно маловідомого руського краю, що лежить над Дністром поміж Гуцульщиною і Поділлям. Тут розглянуто географію, мову, одяг, звичаї, обряди, зокрема весільні, пісні та ігри. Праці Кольберґа донині залишаються найповнішим і найретельнішим описом покутського краю і його традицій.

Переклад та публікацію цієї книги підтримує Європейський Союз за програмою «Дім Європи». 

Co to za książka „Historia. Treść, struktura, styl i zasady scenariusza pisanego” Roberta McKee
HISTORIA. Treść, struktura, styl i zasady pisania scenariuszy autorstwa Roberta McKee

Ta wnikliwa książka stała się prawdziwą ewangelią dla scenarzystów na całym świecie. Przyda się każdemu, kto chce dowiedzieć się, jak zamieniać świetne pomysły we wspaniałe historie i świetne scenariusze. Książka Roberta Mackeya Narrative ukazuje triumfalne metody człowieka, który jest powszechnie uznawany za najwybitniejszego na świecie nauczyciela scenopisarstwa. Mackey, były stypendysta Fulbrighta, napisał niezliczone scenariusze dla telewizji i filmu.

Przez ponad czterdzieści lat studenci Roberta Mackeya zdobywają najważniejsze nagrody Hollywood. Jego warsztaty na temat struktury narracji są uważane za obowiązkowe dla wszystkich aspirujących scenarzystów i twórców filmowych i regularnie odbywają się przy wyprzedanych widowniach.

Ta książka to broń pozwalająca wygrać wojnę ze stereotypami w świecie, w którym publiczność był coraz bardziej spragniony oryginału. W przeciwieństwie do popularnych podejść do pisania scenariuszy, Narracja dotyczy formy, a nie formuły. Opierając się na przykładach z ponad stu filmów, Mackie dzieli się filozofią, która pomaga zidentyfikować nieuchwytne elementy, które oddzielają wartościową historię od pozostałych.

RECENZJE KSIĄŻKI HISTORII ROBERTA MACKEYA
To jest jedna z najlepszych książek poświęconych praktycznej sztuce filmowej, którą przeczytałem, studiując samodzielnie tę złożoną formę twórczości. Jestem niezwykle zadowolony że ukazało się ukraińskie tłumaczenie „Opowieści”, które jest bardzo trafne i udane
— Oleg Sencow, autor, scenarzysta i reżyser filmowy

Ciągle jestem pytany, jak i gdzie uczyć się, jak się uczyć pisz scenariusze i ja Nadal nie znalazłem lepszej recepty niż ta: żyj ostrożnie i czytaj Roberta Mackeya. Kiedyś uczestniczyłem w jego seminarium i byłem pod wrażeniem nie tyle tego, że powiedział mi coś nowego, ile sposobu, w jaki pięknie sformułował i uporządkował wszystkie moje (i Twoje) intuicyjne obserwacje. A jego wykłady były bardzo inspirujące, podobnie jak książki, dają wiarę we własne siły i chęć tworzenia. Teraz ukazała się jego nowa książka w ukraińskim tłumaczeniu „Opopvid”, którą gorąco polecam każdemu, kto interesuje się pisaniem i opowiadaniem historii — Nataliya Vorozhbyt, scenarzystka, reżyserka

Książka, czego oczekiwali na Ukrainie filmowcy, studenci, nauczyciele i ci, dla których kino zajmuje ważną część ich świata i ostatecznie staje się poważnym zawodem. Dokładna, systematyczna opowieść hollywoodzkiego mistrza o powstaniu filmu – od pierwszego słowa na papierze po ostatnią klatkę na wielkim ekranie.
— Irena Rozdobudko, nauczycielka KNUTKiT im Karpenka-Karogo, kierownik artystyczny kursu dramaturgów filmowych, adiunkt w katedrze sztuk ekranowych

Łada Luzina — Złota Pisarka Ukrainy: Obrzędy ludowe naszych prababć są tak przepełnione magią, że nie ma wątpliwości — to właśnie te prawdziwe święta i rytuały stały się podstawą wszystkich słynnych legend i opowieści Kijowa czarownice. Czytając teraz o magicznych tradycjach Ukraińców, nigdy nie przestajesz być zdumiony, jaką wyjątkową wiedzą i wiedzą posiadali nasi przodkowie! Jaką szczególną, wyjątkową rolę odegrała kobieta w społeczności ukraińskiej! I z jakich głębin pochodzą te lub inne zwyczaje!

Чорна смерть. Хрестові походи. Бідність. Голод. Холод. Середні віки, пані та панове.

Середньовіччя таке далеке від нас, що, почувши згадку про цей період часу, ми продовжуємо малювати в голові ту картинку, яку побачили колись у кількох поганих фільмах. Та чи справді середні віки були такими жахливими? Історикиня Стефанія Демчук, стверджує, що ні, середньовіччя не було ані темним, ані диким. У своїй книжці авторка розповідає, як усе відбувалося насправді: що їли та пили люди, як виховували дітей, чого боялися і як святкували.

Хто ж назвав середньовіччя темними віками?  Чи насправді діти пили алкоголь і про що йшлося у тогочасних виховних трактатах? У чому люди зізнавалися на сповіді? Чим лікувалися і як виглядала тодішня депіляція? 

Усе це, а також дієти, навчальний процес у школах і навіть бійки між студентами й містянами описує історикиня у своїй книжці. Стефанія оживляє людей середньовіччя, розповідаючи про цей час без міфів і табу.

Стефанія Демчук — історикиня, кандидатка історичних наук, асистентка кафедри історії мистецтв Київського національного університету імені Тараса Шевченка.

Співзасновниця науково-просвітницького проєкту «Symbolon. Центр середньовічних та ранньомодерних студій», який поклав початок популяризації медієвістики та ранньої новістики (історії XVI століття) в Україні. Авторка книжки «Від бобра до фазана. Їжа західноєвропейського Середньовіччя».

Legiony nauczycieli języka ukraińskiego sumiennie wbijają w głowy lwowskich dzieci „jak wszystko powinno się poprawnie nazywać i pisać”. Programy komputerowe do sprawdzania ortografii ukraińskiej wariują, poprawiając słowa lwowskiego bałaka według własnego uznania. Ale dzieci, jeśli nie w domu, to na przerwie na papierosa w pobliżu szkoły lub na bimberowej dyskotece w Radekhovie, wzbogacają się o inne formuły werbalne i tworzą dla siebie normę językową. Dzięki temu lwowska gwara, choć nie do końca wpisana w format, jest żywsza od połtawskiej matrycy paszowej i niczego jej nie brakuje. Chyba, że ​​łatwowierne dzieci nagle zastanawiają się, dlaczego mają wierzyć książce, a nie swojej babci i nazywają tę marmoladę dżemem, fryzjera fryzjerem, a woźny stacją kolejową. I dlaczego nagle nie można używać „garbusa dziwki” w obecności matki, „jak to zawsze mawia dziadek”. To jest dyskryminacja językowa. Jednak jakkolwiek by je nazwać, gofry „Artek” nie zamieniają się w andruty. Dlatego w tym samym mieście mieszkają zarówno welon, jak i welon, batyar i gopnik, carmenadli i kotlet.

„Jesteśmy z Ukrainy” to przedruk w zaktualizowanej szacie książki dziennikarki Ulyany Skitskiej „#Nasi na mapie świata”.

Opowieści o niezwykłych ludziach : Gromadzi się tu Ukraińców według pochodzenia lub miejsca urodzenia, ludzi uznanych przez cały świat, którzy zmienili bieg historii, których osiągnięcia są zaskakujące i imponujące.

Wśród bohaterów książki są m.in. znani Solomiya Kruszelnicka, Andy Warhol, Sofia Yabłońska, Kazimierz Malewicz, Ihor Sikorski, Maria Prymachenko. A są tacy, którzy będą dla czytelników prawdziwym odkryciem: nagrodzony Oscarem animator ze studia Disneya Wołodymyr Tytla

„Krótka historia fotografii” to innowacyjne wprowadzenie w tematykę fotografii. W tej ilustrowanej książce znajdziesz kultowe zdjęcia, prace kultowych artystów od czasów pierwszych eksperymentów z fotografią od początku XIX wieku po okres współczesnej fotografii cyfrowej oraz opowiesz, jak, dlaczego i kiedy określone zdjęcia naprawdę zmieniły świat świat.

„Autorem tych dowcipów jest naród” – powtarza Oleksij Kononenko w swojej siedmiokolorowej, siedmiostrunowej serii 7 książek „Antologia ukraińskiego żartu „Ukraińska tęcza”. Przez wiele lat zbierał, układał i opatrywał te zbiory zabawnych, satyrycznych historii i przysłów autorskimi tekstami.

Ukraiński humor ludowy ma wielowiekowe korzenie, na których wyrasta i obficie rodzi współczesny śmiech. Są tu tzw. wątki „podróżne”, przyjacielskie „zapożyczenia” z humoru innych narodów, są odniesienia do konkretnych współtwórców niektórych humorystycznych historii i tematyczne warianty anegdot.

Książki pt. Seria ta posiada wyrazistą, autorską tematykę, a każda z nich adresowana jest do szerokiego grona czytelników. Śmiej się dla zdrowia!

Od 9 sierpnia 2020 r. na Białorusi trwają protesty przeciwko grupie przestępczej podającej się za rząd. Dzięki tym protestom udało się już podzielić życie Białorusinów na „przed” i „po”. Książka „Obudzimy się inaczej” to zaproszenie do wysłuchania niezwykle pięknej i jednocześnie straszliwej muzyki rewolucji w głosach dziesięciu współczesnych białoruskich pisarzy: Tacyany Niadbai, Hanny Sewiarynets, Algierda Bakharewicza, Marii Martysewicz, Dmitrija Strotsev, Julia Tsimafeeva, Uładz Lyankiewicz, Andrey Khadanovich, Valzhina Mort i Uladzimyer Arlova. Posłuchajcie nie tylko świadectw, analiz i refleksji białoruskich intelektualistów, ale także nadziei i rozpaczy, dumy i bólu, pewności i sceptycyzmu, radości i strachu przed ludźmi, którzy zasługują na szacunek, godność i empatię, bo bez tych wszystkich emocji i ich wydźwięku jakakolwiek solidarność i prawdziwe zrozumienie tego, co dzieje się na Białorusi, jest niemożliwe. Jednak te wywiady z pisarzami białoruskimi to nie tylko rozmowy o dzisiejszej Białorusi, Białorusi za Łukaszenek, ale także próba zobaczenia i zrozumienia Białorusi w całości: z jej historią, tradycjami i cechami narodowymi. Pod pewnymi względami jest bardzo podobna do Ukrainy, a pod pewnymi względami radykalnie się od niej różni. Dla każdego, kto jest gotowy przyjąć czyjąś tragedię jako swoją i dzielić radość bliźniego jak swoją.

Na okładce ilustracja autorstwa Anny Redko z cyklu Białoruś2020 „Pisz listy do więźniów politycznych” ( 2020).

Autorką projektu i redaktorką jest Iya Kiva.
Autorką pomysłu jest Olya Hnatiuk.
Szefem projektu jest Tetiana Teren.

Biblioteka ukraińskiego PEN.

Publikacja powstała przy wsparciu Międzynarodowego Funduszu „Odrodzenie”.

Ta dwujęzyczna książka opowie młodym czytelnikom w języku ukraińskim i angielskim historię Ukrainy poprzez wersety hymnu narodowego. Gdzie wywodzi się kultura ukraińska, jakie wybitne osobistości rozsławiły Ukrainę na całym świecie, dlaczego Ukraińcy są dumni ze swojego kraju i jak walczyli o jego niepodległość, jak dzielni ukraińscy żołnierze wciąż muszą bronić swojej Ojczyzny przed najazdami wroga – o tym wszystkim dowiedzą się dzieci czytając książkę Oleny Charczenko i Michaela Sampsona oraz oglądając wspaniałe ilustracje Poliny Doroszenko.

W książce znajdują się wybrane rozmowy z Tarasa Prochaskiego, które ukazały się w mediach drukowanych i elektronicznych. Podczas „prowadzenia” każdej z rozmów panowała „radość kontaktu”. Czytając to wydanie, nie zabraknie Wam takiej radości. Książka zaczyna się od ekskluzywnego wywiadu, który został przeprowadzony specjalnie na potrzeby tego projektu. Tam mówią o „mowie” tak szeroko, jak to możliwe. I o tym, dlaczego rozmowa może być literaturą.

Начебто не залучені в довгу історію міста, розраховані лише на відносно недовгу зупинку, готелі часто й не цікавлять туристів і туристичних агентів за межами основного призначення – бути притулком на ніч. Але під їхніми фасадами кипить цілком своя історія видатних людей, пригод, радощів і розчарувань. В унікальній на сьогодні книжці «Готелі старого Львова» Денис Мандзюк розкриває історію найбільш туристичного міста України крізь призму його гостей – від початку ХІХ до середини ХХ століття.